ကြ်န္ေတာ္ဆုပ္ကိုင္မိေသာ သေဘာတရားအခ်ိဳ႕

Saturday, August 1, 2015

ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိေသာ အလုပ္(job)ႏွင့္ စီးပြားေရး(business)

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရပ္တည္ေနထိုင္ရာ ဤကမၻာေျမျပင္ေပၚတြင္ လူသားမ်ားအျဖစ္ေမြးဖြားလာသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ရင္ဆိုင္ၾကရေပသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေမြးစအခ်ိန္မွ ကိုယ္ပိုင္ရပ္တည္ေနထိုင္ႏိုင္သည့္အခ်ိန္ထိမူ မိမိအားျပဳစုၿပိဳးေထာင္ရာ မိဘ၊ အသိုင္းအဝိုင္း၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားမွ ရွာေဖြျပဳစုေကၽြးေမြးခဲ့ၾကေပသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေျခေထာက္ေပၚ၌ ရပ္တည္ႏိုင္ေသာ အခ်ိန္တြင္မူ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ရရွိၿပီးေသာ ကိုယ္အား၊ ဥာဏ္အားအတိုင္း အသက္ရွင္ရပ္တည္ရန္ အလုပ္လုပ္ၾကရေပသည္။

အခ်ိဳ႕ေသာ ပါရမီထူးေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္မူ သူတို႔၏ဆိုင္ရာဘဝရပ္တည္မႈအတြက္သာမကဘဲ အျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါမ်ားအတြက္ပါ အလုပ္လုပ္ႏိုင္၊ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကေပသည္။ ဤသို႔အလုပ္လုပ္ရာ၌ မည္သူ႕အတြက္ရည္ရြယ္၍ မည္သို႔ေသာအလုပ္ကိုလုပ္သည္ျဖစ္ေစ အလုပ္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိႏိုင္ေသာအက်ိဳးအားမိမိကိုယ္တိုင္ အရင္ခံစားစံစားရမည္မွာ မုခ်ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းသီးသီးမဟုတ္ပါက အလုပ္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိႏိုင္ေသာအက်ိဳးမွာ အလုပ္ႏွင့္ထိုက္တန္ေသာအခေၾကးေငြပင္ျဖစ္ေပသည္။

ကၽြႏ္ုပ္အပါအဝင္ လူသားတို႔သည္ အလုပ္လုပ္ျခင္းမွရရွိေသာ လုပ္ခေၾကးေငြတို႔အား ၎တို႔၏ လူမႈေနထိုင္ေရးအတြက္ အသံုးျပဳၾကေပသည္။ ၎တို႔အတြက္အသံုးလိုေသာ အေရးႀကီးပစၥည္းမ်ားဝယ္ယူအသံုးျပဳႏိုင္ရန္ လုပ္ခလစာမ်ားလိုအပ္ေလသည္။ အလုပ္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ခလစာမ်ားမ်ားရႏိုင္ပါက အျခားေသာလူေနမႈျမင့္မားႏိုင္ရန္ အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားအား ဝယ္ယူသံုးစြဲႏိုင္ၾကေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ကၽြႏ္ုပ္တို႔လူသားမ်ားသည္ လုပ္ခလစာ အမ်ားဆံုးအားရယူလိုျပီး ျပည့္စံုေသာဘဝ၌ ရပ္တည္ခ်င္ၾကေပသည္။
ဤေနရာ၌ အခ်က္တစ္ခုအား ကၽြႏ္ုပ္သတိျပဳမိေလသည္။ ထိုအရာကား ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အလုပ္လုပ္၍ လုပ္ခလစာရယူလိုေသာ အလုပ္သမားဘဝျဖင့္ ခ်မ္းသာျပည့္စံုေသာဘဝတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ရန္မလြယ္ကူႏိုင္ျခင္းေပ။ အေၾကာင္းကားအလုပ္လုပ္သူ အလုပ္သမားတို႔သည္ လက္ရွိအလုပ္အကိုင္၏ ေအာင္ျမင္မႈ/ဆံုး႐ႈံးမႈတို႔အား တိုက္ရိုက္ခံစား၊ စံစားႏိုင္ေသာ ေစ်းကြက္တည္ေနရာမွေဝးကြာေသာ ထုတ္လုပ္သူ/ဝန္ေဆာင္ မႈေပးသူ ေနရာ၌တည္ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ခ်မ္းသာျပည့္စံုေသာ ဘဝတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ရယူလိုပါက အလုပ္သမားေနရာ၌ ရပ္မေနသင့္ဘဲ အလုပ္သမားတို႔အား လုပ္ခလစာေပးႏိုင္ေသာ၊ ေအာင္ျမင္မႈ/ဆံုး႐ံႈးမႈႏွင့္ နီးစပ္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္(ထုတ္လုပ္သူ) (သို႔မဟုတ္) စီးပြားေရးသမား(ဝန္ေဆာင္မႈေပးသူ) အျဖစ္ရပ္တည္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ရေပမည္။ ဥပမာအားျဖင့္ လယ္လုပ္သားတစ္ဦးသည္ လယ္ယာလုပ္ငန္းအား လုပ္ခစား အေနျဖင့္လုပ္ကိုင္ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး သူရလိုေသာ ဘဝအဆင့္ျမင့္မားမႈအားရႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

အကယ္၍ သူ၏လုပ္အားခမ်ားပိုမိုရရွိေအာင္ရွာေဖြ၍ စုေဆာင္းကာ လယ္ယာလုပ္ငန္းပိုင္ရွင္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္လွ်င္မူ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ျဖစ္ေသာ ခ်မ္းသာျပည့္စံုမႈႏွင့္နီးစပ္ႏိုင္မည္ဟု ထင္မိေလ သည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကား၌မူ အလုပ္အကိုင္သည္(Job)ျဖစ္၍ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသည္ (Business) ျဖစ္ေလသည္။ စီးပြားေရး(Business) သည္ အလုပ္အကိုင္မ်ား(Job) ကို အဓိကဖန္္တီးမႈေပးႏိုင္ေသာ ေမာင္းႏွင္အားျဖစ္ေလသည္။ စီးပြားေရးအေျခခံအဆင့္ျမင့္ခ်င္သူမ်ားသည္ အစ၌ မိမိကိုယ္တိုင္အလုပ္သမားဘဝခံယူရင္း ေနာက္တြင္အျခားအလုပ္သမားမ်ားအား အလုပ္ေပးႏိုင္ေသာ အေျခအေနဖန္တီးႏိုင္ရန္ လိုအပ္သည္ဟု ခံယူမိေလသည္။

Tuesday, March 3, 2015

လုပ္ခ်င္တာဘာလဲ

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ ဤကမာၻေလာက၌ရပ္တည္ရွင္သန္ရသည့္ ပုထုဇဥ္လူသားမ်ားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ လုပ္ခ်င္၊ လိုခ်င္၊ ရခ်င္သည့္ ဘ၀ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကား ဧကန္မုခ် ရွိၾကေပလိမ့္ေပမည္။ ထိုလုပ္ခ်င္၊ လိုခ်င္၊ ရခ်င္ေသာအရာသည္ အဘယ္ျဖစ္သနည္းဟူမူကား အတိအက်သိရန္ကားလိုအပ္ေပ သည္။ ေဖာ္ေဆာင္တတ္ရန္လည္း လိုအပ္သည္ဟု ခံစားမိပါသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေလ့လာခဲ့ရေသာ ေဘာဂေဗဒအလိုအရ လူသားအားလံုးတို႔၏ အေတာမသတ္လိုအင္ဆႏၵတြင္ ႀကီးျမတ္လိုျခင္း၊ ျမင့္ျမတ္လိုျခင္းသည္ လိုအင္ဆႏၵတစ္ခုအျဖစ္ပါ၀င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လူသားတို႔သည္ မိမိခံစားနိုင္ေသာ/မိမိတို႔ႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္အေျခအေနတြင္ရွိေသာ ႀကီးျမတ္မႈအျပင္ ပို၍မခံစားႏုိင္/ ပို၍ အေမွ်ာ္မွန္းနိုင္ေပ။ မိမိတို႔တစ္ခါမွ် မျမင္၊ မေတြ႔၊ မခံစားဖူးေသာအရာအား ေက်ာ္လြန္ခံစားေမွ်ာ္လင့္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ဟူေသာ သေဘာတရားသည္ကား ကြ်န္ေတာ္တို႔လက္ခံရမည့္ ေယဘုယ်သေဘာတရား ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာ္လြန္ခံစားႏိုင္စြမ္းလံုး၀ မရွိဟူ၍ကား မဆိုႏိုင္ေပ။ ထူးျမတ္ေသာပါရမီရွင္တို႔ကား ခံစားႏိုင္ေပသည္။ ( ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဘုရားေလာင္းဘ၀ နွင့္ ဘုရားေလာင္း၏ ခမည္းေတာ္တို႔၏ အေျခအေနတြင္ သိႏိုင္ေပသည္။)

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ လူသားအားလံုးတို႔၌ လူလားေျမာက္ရန္ ေမြးဖြားသုတ္သင္ ေပးခဲ့ၾကေသာ မိဘမ်ားရွိၾကေလ သည္။ ထိုမိဘတို႔တြင္လည္း အေတာမသတ္ေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားရွိၾကေပမည္။ အဆိုပါမိဘတို႔ကိုယ္တိုင္ ျဖည့္ဆည္းနိုင္ခဲ့ေသာလိုအင္ဆႏၵမ်ားရွိနိုင္သလို ဆက္လက္ျဖည့္ဆည္းခ်င္ေသာ ဆႏၵမ်ားလည္းရွိၾက ေပမည္။ ျဖည့္ဆည္းနိုင္ရန္လည္းအားထုတ္ၾကေပမည္။

မ်ားစြာေသာမိဘတို႔သည္ မိမိခႏၶာကိုယ္ထက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသက္ထက္ေသာ္လည္းေကာင္း သားသမီးတို႔အား ပို၍ခ်စ္ခင္တန္ဖိုးထားတတ္ၾကေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္တန္ဖိုးထားသည့္အေလ်ာက္ မိမိထက္ေသာ္ပို၍ ျမင့္ျမတ္ထက္ျမက္ေစလိုၾကေပသည္။ ထိုအခါတြင္ အဆိုပါမိဘတို႔၏ အေတာမသတ္ေသာလိုအႏၵမ်ားအား ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ရန္ သားသမီးတို႔အေပၚသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးခ်င္ၾကေပသည္။ သားသမီးတို႔အား မိမိတို႔ထက္ျမင့္ျမတ္ေသာ၊ မိမိတို႔ေခတ္ၿပိဳင္တြင္ မိမိတို႔အားက်ေသာ ဘ၀အေျခအေနအား ရယူပိုင္ဆိုင္ေစခ်င္ၾကေပသည္။ သို႔ေသာ္သားသမီးတို႔၏ အေျခအေနအား အကဲျဖတ္ႏိုင္ရန္ကား အလြန္ပင္လိုအပ္ေပသည္။ သားသမီးတို႔၏ ဗီဇႏွင့္ ၎တို႔၏ ေခတ္ၿပိဳင္အေျခအေနအားလည္း ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ႏိုင္ရန္အထူးလိုအပ္ေပသည္။ မိမိလိုခ်င္ေသာပံုစံ ပံုသြင္းျခင္းသည္ ႐ႊံ႕႐ုပ္ဖေယာင္း႐ုပ္တို႔အား ပံုသြင္းျခင္းႏွင့္ အလြန္တူေပသည္။ ႐ႊံ႕႐ုပ္၊ ဖေယာင္း႐ုပ္တို႔ကား သက္မဲ့အားပံုသြင္းျခင္း၊ မရွိေသးေသာ စိတ္ကူးပံုအားပံုသြင္းျခင္း (သို႔မဟုတ္) ျမင္ဖူးေသာအရာအား ပံုတူျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ တူေပသည္။ စာေရးဆရာႀကီး ဆရာဦးေအာင္သင္း၏ စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုတြင္ ကြ်န္ေတာ္မွတ္သားဖူးေသာ ဒႆနတစ္ခုအား လြန္စြာႏွစ္ခ်ိဳက္ဖူးေလသည္။

အဆိုပါ ဒႆနကား မိဘသည္ကား ပန္းပုဆရာႏွင့္တူသင့္သည္ဟူေသာ သေဘာတရားျဖစ္ေလသည္။ သားသမီးတို႔သည္ ပန္းပုထုစရာ ပံုၾကမ္းသစ္သားမွ်သာလွ်င္ျဖစ္ေပသည္။ မိဘပန္းပုဆရာတို႔သည္ သားသမီး ပန္းပုပံုၾကမ္းတို႔အား မိမိလိုခ်င္ေသာပံုသြင္းမည့္အစား ပံုၾကမ္းမွမလိုေသာ မတင့္တယ္အပိုင္းအစတို႔အား အႏုပညာရွင္(ပညာရွင္)ဆန္စြာ ဖယ္ထုတ္ျခင္းျဖင့္ လက္ရာေျမာက္တင့္တယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ရင္၀ယ္သားကိုရရွိႏိုင္ေပလိမ့္မည္ဟု ဆရာဆိုခဲ့ဖူးေလသည္။ ဤကားမိဘတို႔အတြက္ ပို၍လိုက္ေလ်ာညီေထြတင့္တယ္ေသာ အယူအဆျဖစ္ႏိုင္ေပမည္။

သားသမီးျဖစ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကလည္း ကိုယ္ပိုင္ဗီဇ လိုအင္ဆႏၵမ်ား ရွိႏိုင္ေပသည္။ ထိုလိုအင္ဆႏၵမ်ားအား တိတိက်က်သိရွိႏိုင္ရန္ အထူးလိုအပ္ေပသည္။ မိဘတို႔ဘက္မွ သူတို႔၏ျဖစ္ခ်င္ ေသာဆႏၵအား စြန္႔လႊတ္၍ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ လုိအင္ဆႏၵအား ကူညီျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ပါလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ လုပ္ခ်င္ေသာအာသီသ ဘ၀ဆႏၵ၊ ျဖစ္ခ်င္ေသာဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ကို တိက်ေသခ်ာစြာ သိရန္ပိုမို အေရးႀကီးေပသည္။ ဤေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္၏ကိုယ္ပိုင္အယူအဆမဟုတ္ေသာ၊ ဆရာေဖျမင့္၏ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္ေသာ အယူအဆတစ္ခုအား တင္ျပခ်င္မိေပသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ႏွလံုးသား၌ အေျခတည္ခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေဆာင္ရြက္ခ်င္ေသာ အလုပ္သည္ခိုင္ၿမဲစြာ ရွိတတ္ၾက ေပသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ တကယ္အဓိပတိလုပ္ခ်င္ေသာအရာႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္ေသာဘ၀ရည္ မွန္းခ်က္မ်ား ရွိတတ္ၾကေပသည္။ ထိုႏွစ္ခုအား ျပတ္ျပတ္သားသားသိရန္လိုအပ္ေပသည္။ ထိုႏွစ္ခုသည္ အခ်ိဳ႕ေသာ လူမ်ားတြင္ထပ္တူမက်ႏိုင္ေပ။ ဥပမာဆိုရပါေသာ္ ေဆးကုေသာျဖစ္စဥ္တြင္ ေဆးကုေပးခ်င္ ေသာစိတ္ႏွင့္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္ေသာစိတ္၊ ပညာျဖန္႔ေ၀ရာတြင္ အသိပညာျဖန္႔ေ၀ခ်င္ေသာစိတ္ႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာ ျဖစ္ခ်င္ေသာစိတ္၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈျဖစ္စဥ္တြင္ အရာရာေသာ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းတို႔အား တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေစလိုေသာ စိတ္ႏွင့္ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္လိုေသာစိတ္ တို႔သည္ အၿမဲတမ္းထပ္တူညီမည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ ဆရာ၀န္ျဖစ္ ခ်င္သူသည္ သူ၏စိတၱာအဓိပတိေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ေဆးကုသေပးခ်င္၍ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ျခင္း၌ ေနာက္ဆံုးရလဒ္မတူညီႏိုင္ေပ။ ပညာျဖန္႔ေ၀ခ်င္၍ ဆရာျဖစ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ဆရာျဖစ္ခ်င္၍ ဆရာျဖစ္ခဲ့ျခင္း သည္လည္းေကာင္း၊ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခ်င္၍ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ေသာသူႏွင့္ အင္ဂ်င္ နီယာျဖစ္ခ်င္၍ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခဲ့ေသာသူတို႔သည္ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္မတူညီႏိုင္ေပ။

မိမိလုပ္ခ်င္ေသာ အရာႏွင့္ မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာအရာမတူညီေသာသူတို႔သည္ အလုပ္အကိုင္မ်ားစီမံ ေဆာင္ရြက္ရေသာအခါ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းနည္းပါးၾကေလသည္။ ထိုအခါ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈတို႔သည္ အခ်ိန္အခါအလိုက္၀င္လာႏိုင္ေပသည္။ လုပ္ငန္းခြင္ေအာင္ျမင္ႏိုင္မႈအားနည္းႏိုင္ၾကေပသည္။ မိမိလုပ္ခ်င္ ေသာ အလုပ္ႏွင့္ မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာရည္မွန္းခ်က္ ထပ္တူညီေသာသူမ်ားမွာမူ လုပ္ငန္းခြင္အခက္အခဲမ်ား သည္ သူတို႔၏မွတ္ေက်ာက္တင္စရာ ဘ၀မွတ္တိုင္မ်ားအျဖစ္ က်န္ရွိႏိုင္ေပသည္။ အတင္းအက်ပ္တြန္းတင္ စရာ မလိုပါဘဲလ်က္ အထက္တန္းက်ေသာဘ၀၊ ျမင့္ျမတ္လိုေသာ လိုအင္ဆႏၵသည္ အလိုအေလ်ာက္ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ေရာက္ၾကရေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔ လုပ္ခ်င္ေသာဆႏၵကို အဓိပတိထား၍ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္ေသာ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမည့္ဘ၀သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ၿပီးေသာ ပုထုဇဥ္ႏြယ္၀င္မ်ားလည္းမ်ားစြာရွိေလသည္။ ဥပမာအား ျဖင့္ ဖေလာရင့္ ႏိုက္တင္ေဂးသည္လည္းေကာင္း၊ ေသာမတ္(စ္)အယ္(လ္)ဗာ အက္ဒီဆင္သည္လည္း ေကာင္း၊ အဲ(လ္)ဗတ္ အိုင္းစတိုင္း တို႔သည္လည္းေကာင္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ေရွ႕ေဆာင္မ်ားအျဖစ္ အထင္အရွား ရွိခဲ့ၾကေလျပီ။

ပုထုဇဥ္အႏြယ္၀င္မဟုတ္ေသာ(ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ဓမၼအရ) အရွင္သူျမတ္တို႔သည္ လည္း ေျမာက္ျမားစြာပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ့ၾကေလၿပီ။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ရွင္ေတာ္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အထင္ အရွားအားျဖင့္ ေရွ႕ေဆာင္သြားခဲ့ေပျပီ။ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လိုခ်င္ေသာ၊ အမ်ားခပင္းတို႔အတြက္လိုခ်င္ေသာ၊ အမွန္ျပေသာအလုပ္ကိုလုပ္ခ်င္ေသာ စိတ္ကိုသာအဓိကထား၍ ရရန္/ေရာက္ရန္ရွိေသာ စႀက္ာ၀ေတးမင္း စည္းစိမ္အားစြန္႔လႊတ္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ( ေရွးေရွး ေသာ ဘ၀တို႔၌ကား ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ခ်င္ေသာ သတၱာ၀ါတို႔အားကယ္ခြ်တ္၍ လမ္းမွန္ျပလိုေသာစိတ္ လည္းရွိခဲ့ပါသည္။) အကယ္၍ ဖခမည္းေတာ္မင္းႀကီးအပါအ၀င္ အမ်ားသူငါတို႔ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ စႀက္ာ၀ေတးမင္းစည္းစိမ္အား ရယူခဲ့ပါမူ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ တသလြမ္းဆြတ္၊ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျခင္း၊ အဆံုးအမတို႔အားေလးစားလိုက္နာျခင္း၊ လက္အုပ္စံုကန္ေတာ့ျခင္းအမႈတို႔အား ယခုအခ်ိန္တိုင္ ေအာင္ရႏိုင္မည္ မဟုတ္ဟုထင္မိပါသည္။ (စႀက္ာ၀ေတးမင္းတမွ် အင္အားၾကီးမားခဲ့ပါေသာ

ဟန္မူရာဘီ၏ ကိုဓ ဥကေဒအား ယခုအခ်ိန္၌ ေလးစားလိုက္နာသူမ်ား အလြန္နည္းပါးခဲ့ေလၿပီ။)

ထို႔ေၾကာင့္အခ်ဳပ္ဆိုရပါမူ လူႀကီးမိဘ ဆရာသမားတို႔သည္ သားသမီး၊လူငယ္တို႔အား မိမိျဖစ္ေစ ခ်င္ေသာ အရာတို႔ထက္ သားသမီး၊လူငယ္တို႔ ျဖစ္ခ်င္ေသာအရာတို႔အား ျဖစ္ေစသင့္ေသာနည္းအတိုင္း သာလွ်င္ ပံ့ပိုးႏိုင္မည္ဆိုပါမူကားလြန္စြာေသာ ေကာင္းက်ိဳးစီးပြားတို႔ တိုးပြားႏိုင္မည္ဟုယူဆမိေပသည္။ သားသမီး၊လူငယ္တို႔ကလည္း မိမိတို႔လုပ္ခ်င္ေသာအလုပ္ႏွင့္ မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာဘ၀ ထပ္တူက်ပါသလား စဥ္းစားႏိုင္ၾကရေပမည္။ အကယ္၍ ထပ္တူမက်ခဲ့ပါမူ လုပ္ခ်င္ေသာအလုပ္ကိုဦးစားေပး၍ မိမိလုပ္ေသာ အလုပ္မွ ရႏိုင္ေသာဘ၀ကိုသာ ရည္မွန္းခ်က္ထားႏိုင္ လွ်င္ပို၍သင့္ေတာ္မည္ဟုထင္ျမင္မိပါသည္။

Credit to: ဆရာေအာင္သင္း

ဆရာေဖျမင့္

ဆရာေအာင္ကိုဦး

Tuesday, November 18, 2014

တရားမွ်တျခင္း

　　　　တရားမွ်တျခင္းဟူသည္　ထပ္တူညီေသာ၊ျပီးျပည့္စံုေသာ　သေဘာတရားႏွစ္ခုအားေပါင္းစပ္　ထားျခင္းဟုခံယူမိသည္။　သို့ေသာ္　တရားမွ်တျခင္းဟုတြဲသံုးေသာအခါ　စကားလံုးအေနျဖင့္　ခြဲခ်မ္းစိတ္ျဖာ၍　အဓိပၸါယ္ေဖာ္ျပျခင္းထက္ေက်ာ္လြန္ေသာ　သေဘာတရားမ်ား　အေနျဖင့္တည္ရွိေလသည္။　အကယ္၍　ခြဲျခင္းစိတ္ျဖာၾကည့္ပါမူ　တရားဟူေသာ　မွန္ကန္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသေဘာႏွင့္　သင့္တင့္ညီညြတ္မွ်တျခင္းသေဘာ　ေပါင္းစပ္ထားေလသည္။　

　　　　　တရားျခင္းဟူသည္　ပင္ကိုအရွိသေဘာျဖစ္ေလသည္။　လက္ေတြ႔အားျဖင့္မူ　က်ယ္ဝန္းနက္႐ႈိင္းေသာ　သေဘာတရားမ်ားမ်ားစြာ　ရွိႏိုင္ေလသည္။　တရားတြင္လည္း　အယူအဆအားျဖင့္　ေလာကီေလာကုတၱရာ　အားျဖင့္（၂）မ်ိဳးဟု　ယူဆစရာရွိေလသည္။　သေဘာတရားအားျဖင့္　မည္သို႕ပင္က်ယ္ဝန္းနက္ေစကာမူ　ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေသာ　အရွိတရားမ်ားကို　ေဖာ္ျပညႊန္းဆို　ႏိုင္ေသာသေဘာတရားမ်ားအားလံုးသည္　တရားသာလွ်င္ျဖစ္ေပသည္။　ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္　ရွာေဖြညႊန္းဆို　ေဟာေျပာျပသခဲ့ေသာအရာမ်ားသည္လည္း　မေဖာက္မျပန္မွန္ကန္ေသာ　အရွိတရားမ်ားကိုေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းေၾကာင့္　တရားမ်ားျဖစ္ေလသည္။　မ်ားစြာေသာကြ်ႏု္ပ္အပါအဝင္　လူသားအေပါင္းတို႔သည္　တရားဟုဆိုလိုက္လွ်င္　မိမိတို႔ဆိုင္ရာကိုးကြယ္ရာ　ဘုရားရွင္တို႔ေဒသနာမ်ားဟု　ထင္မွတ္ခံယူမိၾကေလသည္။　မွန္ကန္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအရွိသေဘာအား　ေက်ာ္သြားၾကေလသည္။

ထို႔အတူမွ်တျခင္း‍‍၌လည္း　အညီအညြတ္ခြဲခ်မ္းေဝမွ်ျခင္းႏွင့္　သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ျခင္းဟူေသာ　သေဘာတရားရွိေလသည္။　သို႔ေသာ္၎မွာကား　ျပဳလုပ္ျခင္း၊ျပဳမူေဆာင္ရြက္ရျခင္း　အျဖစ္သေဘာ　ျဖစ္ေလသည္။　မွ်တျခင္းသည္ကား　ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေပးရေသာ　ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးျခင္းမွရေသာ　သေဘာျဖစ္ေလသည္။　

ထို႔ေၾကာင့္　ပါဝင္ေပါင္းစပ္သူအားလံုးအေပၚ၌　ရသင့္သည္မ်ားကို　မွ်တစြာရယူခံစားေစႏိုင္ျခင္းသည္　တရားစြာမွ်တျခင္းျဖစ္ေလသည္။　ပါဝင္ေပါင္းစပ္သူအားလံုးႏွင့္စပ္လ်‍ဉ္း၍　ရသင့္ရထိုက္ေသာ　ခံစားသင့္ခံစားထိုက္ေသာ　သေဘာတရားရွိေသာ　အေၾကာင္းအရာ　အဆိုးအေကာင္းတို႔အေပၚ၌　မွ်တစြာ　ေဝဖန္ပိုင္းျခားမရွိလွ်င္　တရားမွ်တျခင္းမရွိဟုဆိုႏိုင္ေလသည္။　ထိုသို႔မွ်တစြာ　ေဝဖန္ပိုင္းျခားခြင့္　ရွိပါလွ်က္　မွ်တစြာေဆာင္ရြက္ျခင္းမျပဳႏိုင္လွ်င္　တရားမွ်တျခင္းမရွိသူဟုသမုတ္ႏိုင္ေလမည္။　ထို႔ေၾကာင့္　ထိုတရားျခင္းႏွင့္မွ်တျခင္းႏွစ္မ်ိဳးတြင္　တရားျခင္းသေဘာတရားကိုသိ၍　မွ်တစြာမေဆာင္ရြက္လွ်င္ေသာ္　လည္းေကာင္း၊　မွ်တစြာေဝဖန္ခြဲျခမ္းျခင္းေဆာင္ရြက္ပါေသာ္လည္း　ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ျခင္းရွိ/မရွိ　ေဝဖန္စဉ္းစားႏိုင္ျခင္းခ်ိဳ႕ယြင္းခဲ့လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း　တရားမွ်တျခင္းမရွိဟု　ယိုးစြပ္ခံရႏိုင္ေပမည္။

အခ်ဳပ္ဆိုရပါမူ　တရားမွ်တျခင္းသည္　အရွိသေဘာ၊　မေဖာက္မျပန္မွန္ကန္ေသာ　သေဘာတို႔အား　ရသင့္ရထိုက္သူအားလံုးအား　ညီမွ်စြာရယူခံစားေသာ　သေဘာဟုမွတ္ယူမိေလသည္။

Sunday, April 20, 2014

စည္‌းမ်ဥ္‌းစည္‌းကမ္‌း

‌စည္‌းကမ္‌းဟုဆိုရာတြင္‌ စည္‌းဟူသည္‌မွာ တာထား‌ေသာ‌ေဘာင္‌ကို ဆိုလို‌ေလသည္‌။ ထို‌ေဘာင္‌အားမ‌ေက်ာ္‌‌ေသးသ၍ စည္‌း‌ေဖာက္‌သည္‌ဟုမယိုးစြပ္‌ႏိုင္‌‌ေပ။ ကမ္‌းဟူသည္‌မွာ ျမစ္‌႐ိုး‌ေခ်ာင္‌း႐ိုးမ်ား၏ အနားသတ္‌အကြပ္‌ျဖစ္‌‌ေလသည္‌။ ထို႔‌ေၾကာင္‌့စည္‌းကမ္‌းဟူသည္‌ အနားသတ္‌႐ွိ‌ေသာ‌ေဘာင္‌ဟု ဆိုႏိုင္‌မည္‌ဟုထင္‌မိ‌ေလသည္‌။
        ထို႔အတူ စည္‌းမ်ဥ္‌းဟုဆိုရာတြင္‌လည္‌း မ်ဥ္‌းဟူသည္‌တိက်‌ေသခ်ာ‌ေသာ လိုင္‌းျဖစ္‌‌ေလသည္‌။ ထို႔‌ေၾကာင့္‌ စည္‌းမ်ဥ္‌းသည္‌ တိက်‌ေသခ်ာ‌ေဘာင္‌ျဖစ္‌‌ေလသည္‌။
        စည္‌းမ်ဥ္‌းစည္‌းကမ္‌းဟူသည္‌ တိက်‌ေသခ်ာ‌ေသာ အနားသတ္‌‌ေဘာင္‌တစ္‌ခုကို ဆိုလိုသည္ဟုယူဆႏိုင္‌‌ေပသည္‌။
        ထို‌ေနရာတြင္‌ လူတစ္‌ဦးခ်င္‌းစီ၌‌ေသာ္‌ ‌လည္‌း‌ေကာင္‌း မိသားစုတစ္‌စုစီ၌‌ေသာ္‌လည္‌း‌ေကာင္‌း အဖြဲ႔အစည္‌းတစ္‌ခု၌‌ေသာ္‌လည္‌း‌ေကာင္‌း ႏိုင္‌ငံတစ္‌ခုစီ၌ေသာ္‌လည္‌း‌ေကာင္‌း စည္‌းမ်ဥ္‌းစည္‌းကမ္‌းမ်ား သတ္‌မွတ္‌ထား‌ေလသည္‌။
ထိုစည္‌းမ်ဥ္‌းစည္‌းကမ္‌းမ်ားသည္‌ မိမိကိုယ္‌ပိုင္‌‌ေန ထိုင‌္‌‌ေရး အဆင္‌‌ေျပ‌ေစရန္‌‌ေသာ္‌လည္‌း‌ေကာင္‌း၊ မိမိ ပါ၀င္‌ပတ္‌သတ္‌ရာ အဖြဲ႔အစည္‌းအတြင္‌း ‌ေနထိုင္‌‌ေရး အဆင္‌‌ေျပ‌ေစ‌ေရးအတြက္‌‌ေသာ္‌လည္‌း‌ေကာင္‌း၊ မိမိႏိုင္‌ငံ မိမိလူမ်္ိဳးအတြင္‌း အသက္‌႐ွင္‌‌ေနထိုင္‌‌ေရး အဆင္‌‌ေျပ‌ေစရန္‌အတြက္‌လည္‌း‌ေကာင္‌း သတ္‌မွတ္‌ ၾကရ‌ေလသည္‌။
         စည္‌းမ်ဥ္‌းသတ္‌မွတ္‌ရာတြင္‌ ျဖတ္‌သန္‌းခဲ့ရ‌ေသာ အ‌ေတြ႔အၾကံဳ‌ေပၚတြင္‌လည္‌း‌ေကာင္‌း၊ ‌ေ႐ွ႕ဆက္‌ အဆင္‌‌ေျပျပႆနာကင္‌းစြာ ရပ္‌တည္‌ႏိုင္‌‌ေစရန္‌ လည္‌းေကာင္‌း ရည္‌ရြယ္‌၍ ‌ေဆာင္‌ရြက္‌ၾက‌ေပသည္‌။
ထို‌ေနရာတြင္‌ လူတို႔သည္‌ ဆိုင္‌ရာဆိုင္‌ရာ ဦး‌ေဏွာက္‌ ၌ျဖစ္‌တည္‌လာ‌ေသာ အ‌ေၾကာင္‌းအရာတို႔‌ေပၚတြင္‌ မူတည္‌တြက္‌ခ်က္‌၍ စည္‌းသတ္‌မွတ္‌ၾက‌ေပသည္‌။
         သို႔‌ေသာ္‌ယ‌ေန႔ ကမၻာ‌ေပၚတြင္‌ လူ႔အဖြဲ႔အစည္‌း အားလံုးသည္‌ စည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ားခ်မွတ္‌ရာ လံုး၀ျပည္‌့စံု ‌ေသာစည္‌းမ်ဥ္‌းတို႔အားခ်မွတ္‌ႏိုင္‌ျခင္‌း မ႐ွိ‌ေသး‌ေပ။ အဘယ္‌‌ေၾကာင္‌့ဆို‌ေသာ္‌ ခ်မွတ္‌‌ေသာစည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ား သည္‌ ဦး‌ေဏွာက္‌မွထြက္‌‌ေသာ အ‌ေၾကာင္‌းအရာမ်ား မ်ား‌ေနျခင္‌း‌ေၾကာင္‌့ဟု ယူဆမိ‌ေလသည္‌။
          ဤ‌ေနရာ၌ အလြန္‌‌ေလးစားဖြယ္‌‌ေကာင္‌း‌ေသာ စည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ား ျပည္‌့စံု‌ေသာစည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ား မ႐ွိဘူးလား ဟု‌ေမးစရာ႐ွိ‌ေလသည္‌။ ႐ွိခဲ့သည္‌ဟု ‌ေျဖႏိုင္‌စရာ႐ွိ ‌ေလသည္‌။ ခ်မွတ္‌ခဲ့‌ေသာပုဂၢိဳလ္‌မွၶာ ဗုဒၶျဖစ္‌၍ စည္‌းမ်ဥ္‌းမွာ ၀ိနယ ျဖစ္‌‌ေလသည္‌။ ထိုစည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ား မွာ ဗုဒၶျမတ္‌စြာ၏ ဥာဏ္‌‌ေတာ္မွ‌ထြက္‌‌ေသာ အ‌ေၾကာင္‌း အရာသက္‌သက္‌မဟုတ္‌ဘဲ သံဃာ့အဖဲြ႔အစည္‌းမွ ‌ပါ၀င္‌သူတို႔၏ ျပဳမူ‌ေဆာင္‌ရြက္‌မႈအ‌ေၾကာင္‌းမ်ား‌ေၾကာင္‌့ အက်ိဳးတရားအျဖစ္‌ စည္‌းကမ္‌းမ်ားျဖစ္‌လာရ‌ေလ သည္‌။ စည္‌းမ်ဥ္‌းခ်မွတ္‌ရာတြင္‌လည္‌း ခ်ဳပ္‌ခ်ယ္‌ကန္‌႔ သတ္‌ျခင္‌းဦးစား‌ေပး‌ေသာ သ‌ေဘာျဖင္‌့ခ်မွတ္‌ခဲ့ျခင္‌း မဟုတ္‌ဘဲ သံဃာထု‌‌ေရ႐ွည္‌ အက်ိဳးျဖစ္‌ထြန္‌း‌ေစရန္‌ ရည္‌ရြယ္‌၍ခ်မွတ္‌ခဲ့‌ေပသည္‌။
            ထိုစည္‌းမ်ဥ္‌းတို႔သည္‌ ျပဳလုပ္‌သည္‌့အပစ္‌‌ ‌ေၾကာင္‌့ျဖစ္‌‌ေပၚလာ‌ေသာအက်ိဳးတရားအား ပယ္‌သတ္‌ျခင္‌းမဟုတ္‌ဘဲ အပစ္‌အက်ိဳးမ်ားမ‌ေပၚ‌ေစ ရန္‌ျပဳလုပ္‌ျခင္‌းအ‌ေၾကာင္‌းတရားအား ပယ္‌သတ္‌ျခင္‌း ျဖစ္‌‌ေလသည္‌။ ဗုဒၶျမတ္‌စြာ ခ်မွတ္‌ခဲ့‌ေသာစည္‌းမ်ဥ္‌း မ်ားအားလိုက္‌နာပါက ရဟန္‌းသံဃာ့‌ေဘာင္‌၌‌ေန ထိုင္‌‌ခ်င္‌ေသာပုဂၢိဳလ္‌အဖို႔ ‌ေရ႐ွည္‌အက်ိဳးျဖစ္‌ထြန္‌းဖို႔ သာ႐ွိ‌ေလသည္‌။
            ထို႔‌ေၾကာင္‌့ကြၽန္‌‌ေတာ္‌တို႔ လူပုဂၢိဳလ္‌မ်ားခ်မွတ္‌ ‌ေသာစည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ားသည္‌ ကြၽႏု္‌ပ္‌တို႔လူပုဂၢိဳလ္‌မ်ားအ တြက္‌‌ေရ႐ွည္‌အက်ိဳးျဖစ္‌ထြန္‌းမႈကို ဦးစား‌ေပးႏိုင္‌ရန္‌ လိုအပ္‌‌ေပသည္‌။ ထို႔အျပင္‌ က်ဴးလြန္‌မႈမ႐ွိ‌ေသာ ကိစၥမ်ားအတြက္‌ စည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ားႀကိဳတင္‌ခ်မွတ္‌ထား ျခင္‌းသည္‌ တကယ္‌က်ဴးလြန္‌‌ေသာအခါ အက်ိဳး‌အ‌ေၾကာင္‌း ဆီ‌ေလ်ာ္‌‌ေအာင္‌ တားျမစ္‌ႏိုင္‌စြမ္‌း အားနည္‌းတတ္‌‌ေလသည္‌။
           အခ်ဳပ္‌အားျဖင္‌့ဆို‌ေသာ္‌ စည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ားသည္‌ က်ဴးလြန္‌မႈမ႐ွိခင္‌ခ်မွတ္‌ပါက ထိုစည္‌းမ်ဥ္‌း၏အားနည္‌း ခ်က္‌ကို‌ေလ့လာခိုင္‌းသကဲ့သို႔ု႐ွိ‌ေလသည္‌။ ထိုအခါ စည္‌းမ်ဥ္‌းမ်ားသည္‌ ျပစ္‌မႈႏွင္‌့ျပစ္‌ဒဏ္‌အံ‌ေခ်ာ္‌ႏိုင္‌‌ေလ သည္‌။ ထို႔‌အျပင္‌စည္‌းမ်ဥ္‌းသည္‌ တကယ္‌လက္‌‌ ‌ေတြ႔က်င္‌့‌ေဆာင္‌‌ေသာအခ်က္‌ျဖစ္‌ရန္‌လိုအပ္‌‌ေပသည္‌။